Een non-verbaal verhaal
Ik ben Olav, maar vrienden noemen me Koso. Of zoals de doven zouden zeggen, peace-teken, een 0 met je duim en andere 4 vingers maken, vuist, en nog een 0. Je hebt het geraden, we gaan het hebben over de doven-, ofwel gebarentaal. Mensen die doof zijn willen het een eigen taal noemen, aangezien zij, met mensen die het hebben aangeleerd, de enigen zijn die het kunnen verstaan en gebruiken. Een gebarentaal is een visueel-manuele taal, waarin begrippen en handelingen door middel van gebaren worden weergegeven. Het is een natuurlijke taal met een eigen lexicon en grammatica, die beantwoordt aan de communicatiebehoefte van een groep (in veel gevallen prelinguaal dove) mensen. (Bron: encyclo.nl) Veel mensen denken dat de gebaren woorden voorstellen, maar eigenlijk worden er letter...